Çok uzun zaman önce (800) bu yeşil diyarda, buranın gerçek sahipleri,bir masal anlatırdı, bu dereler bu ormanlar, bu temiz topraklar hep onların kalacakmış,hiç akıllarına burdan silinip gidecekleri gelmezmiş... Yer yüzünde tam bir saltanat kuran hangi halk kalmış kii,bu masal da ki diyarın sakinleri kalsın. Maddi, manevi çok temiz insanlarmış,bu ahalinde en yoksulu dagın yamacında dere kenarında sesizce ailesiyle yaşarmış. Bu ailenin küçük kızı ormanda akşama kadar gezer güneş batmaya başlayınca eve dönermiş. Annesi ona çok yalvarır mış,gitme yavrum başına bir iş gelir diye... Bu böyle devam etmiş yıllarca, genckız olmuş,güzelligi dillere destan olmuş,duyan onu görmek için daga gidiyor arayıp tarayıp onu bulamıyormuş,megerse gençkız kendini oduncu kılıgında daglarda gezermiş,,elinde balta ip dolanırmış, rastladıklarında dilsiz taklidi yapar, herkesi kandırırmış..
Genç kız birgün bir dereden gecerken bir geyik yavrusu
 bulmuş, yavru yaralı kanlar içindeymiş,onu kabanına sarıp eve götürmüş, yavru güngeçtikçe iyleşmiş, evin içinde tepinir olmuş, onu buldugu dereye götürmüş, tam derenin kenarında yavruyu salarken genç kız kendini yerde bulmuş,belinden aşagı acıllar içinde kalmış... Genç kız kendine geldiginde kocaman bir odada ,büyük bir yatakta yatarken bulmuş,heryer süslüymüş,altınlar ,yakutlar,zümrütler le donatılmıştı.. Heryer ben zenginim diyordu..Nasıl olmuştuda burda kendini bulmuştu.Gözlerine in
|
EnYüksekDag 
